Сістэма астуджэння - вадкасная закрытага тыпу з прымусовай цыркуляцыяй вадкасці, з пашыральным бачком 2 (мал. 31). Складаецца яна з помпы 16 астуджальнай вадкасці, неразборнага тэрмастата 25, электровентилятора, радыятара з пашыральным бачком 2, трубаправодаў, шлангаў, зліўных коркаў і кашуль астуджэння блока цыліндраў і галоўкі блока. Кручэнне помпы ажыццяўляецца ад зубчастага рамяня 17 прывада размеркавальнага вала.
Мал. 31. Сістэма астуджэння:
1 - корак пашыральнага бачка; 2 - пашыральны бачок; 3 - які падводзіць шланг радыятара; 4 - шланг ад радыятара да пашыральнага бачка; 5 - які адводзіць шланг радыятара; 6 - левы бачок радыятара; 7 - трубкі радыятара; 8 - датчык уключэння электровентилятора; 9 - правы бачок радыятара; 10 - зліўны корак; 11 - асяродак радыятара; 12 - кажух электровентилятора; 13 - крыльчатка электровентилятора; 14 - электрарухавік; 15 - зубчастым шкіў помпы; 16 - помпа астуджальнай вадкасці; 17 - зубчасты рамень; 18 - які адводзіць патрубак радыятара ацяпляльніка; 19 - якая падводзіць трубка помпы; 20 - шланг адводу вадкасці ад падагрэву впускного трубаправода да блока падагрэву карбюратара; 21 блок падагрэву карбюратара; 22 - выпускны патрубак; 23 - які падводзіць патрубак да радыятара ацяпляльніка; 24 - шланг адводу вадкасці з падагрэву впускного трубаправода і блока падагрэву карбюратара; 25 - тэрмастат; 26 - шланг ад пашыральнага бачка да тэрмастата.
Сістэма астуджэння запаўняецца вадкасцю Тосол А-40М, не якая замярзае да тэмпературы мінус 40°З і выняткоўвалай адукацыю шумавіння ў сістэме. Вадкасць уяўляе сабой этиленгликолевую сумесь з антыкаразійнымі і антыўспеньвальнымі асадкамі. Шчыльнасць астуджальнай вадкасці Тосол А-40М складае 1,078...1,085 г/см3. Пры неабходнасці паніжэння тэмпературы замярзання выкарыстоўваюцца вадкасці Тосол-АМ ці Тосол-А, даданне якіх павялічвае шчыльнасць вадкасці і паніжае тэмпературу замярзання.
Умяшчальнасць сістэмы, уключаючы ацяпляльнік салона, складае 7,8 л. Узровень вадкасці ў сістэме павінен быць на 25...30 мм вышэй пазнакі "MIN" на напаўпразрыстым пашыральным бачку 2, які дазваляе візуальна кантраляваць узровень. Праверку выконваюць на халодным рухавіку. Пры неабходнасці вадкасць даліваюць у пашыральны бачок.
Тэмпература вадкасці ў сістэме астуджэння ў прагрэтага рухавіка пры тэмпературы навакольнага паветра 20...30°З з поўнай нагрузкай і пры руху са хуткасцю 90 км/ч павінна быць не больш за 95°С. Для кантролю тэмпературы маецца датчык, які ўшрубаваны ў кашулю астуджэння галоўкі цыліндраў. Паказальнік тэмпературы вадкасці усталёўваецца на камбінацыі прыбораў у салоне.
Пры працы рухавіка нагрэтая вадкасць паступае праз выпускны патрубак 22 па шлангу 3 у радыятар для астуджэння або ў тэрмастат 25, у залежнасці ад становішча клапанаў апошняга. Далей астуджальная вадкасць помпай 16 накіроўваецца ў кашулю астуджэння рухавіка. Па шлангах 20 і 24 адбываецца цыркуляцыя вадкасці, падагрэў гаручай сумесі ва впускным трубаправодзе і падагрэў зоны дросельнай засланкі першай камеры карбюратара.
Да сістэмы астуджэння праз патрубкі 18 і 23 шлангамі падлучаецца радыятар ацяпляльніка салона аўтамабіля.