Aby sprawdzić działanie amortyzatora, jego schemat roboczy jest pobierany na stojaku dynamometru. Demontaż schematów roboczych należy wykonać zgodnie z instrukcją po wykonaniu co najmniej 5 cykli roboczych, w temperaturze płynu roboczego amortyzatora (20±5) °C, prędkość 60 obr./min i długość skoku 80 mm dla przednich amortyzatorów i 100 mm dla tylnych amortyzatorów.
Opór odrzutu i suwu sprężania jest określony przez największe rzędne odpowiednich diagramów. Krzywa wykresu (Ryż. 123) powinny być gładkie, aw punktach przejściowych (od skoku odrzutu do skoku sprężania) bez odcinków równoległych do linii zerowej.
Najwyższy punkt krzywej skoku odrzutu w skali 4,8 kgf na 1 mm powinien znajdować się w odległości A od linii zerowej, równej 21-28 mm dla przednich amortyzatorów, 19-26 mm dla tylnych. Najwyższy punkt krzywej skoku sprężania w tej samej skali powinien znajdować się w odległości B od linii zerowej równej 3,5-6,5 mm dla przednich amortyzatorów, 4,5-7,5 mm dla tylnych. Po sprawdzeniu należy zdjąć amortyzator ze stojaka iw razie potrzeby uporządkować i wymienić uszkodzone lub zużyte części. Aby upewnić się, że amortyzator działa, test jest powtarzany.