Ryż. 232. Rozrusznik ST-221:
1 - tuleja łożyska; 2 - osłona rozrusznika od strony napędu; 3 - sprężyna zderzaka; 4 - dźwignia jazdy; 5 - gumowa zatyczka; 6 - śruba sprzęgająca przekaźnika; 7 - zwora przekaźnika; 8 - jarzmo przekaźnika; 9 - płytka kontaktowa; 10 - wtyczka «50» wyjście uzwojenia przekaźnika; 11 - pokrywa przekaźnika; 12 - górna śruba kontaktowa; 13 - dolna śruba kontaktowa; 14 - kolektor; 15 - tarcza hamulca twornika; 16 - tuleja łożyska twornika; 17 - pędzel negatywny; 18 - ujemny uchwyt szczotki; 19 - dodatni uchwyt szczotki; 20 - płeć (podejrzany pędzel; 21 - sprężyna szczotkowa; 22 - osłona tarczy hamulcowej; 23 - drążek kierowniczy; 24 - osłona od strony kolektora; 25 - ciało; 26 - śruba mocująca słup; 27 - biegun stojana; 28 - ogranicznik skoku koła napędowego; 29 - dysk ograniczający; 30 - pierścień napędowy; 31 - dysk centrujący; 32 - sprzęgło jednokierunkowe; 33 - koło napędowe; 34 - pierścień ograniczający; 35 - podkładki regulacyjne.
Pokrywy i obudowę rozrusznika ściąga się za pomocą dwóch kołków 23, które wkręca się w pokrywę 2. W obudowie 25 zamontowane są cztery bieguny 27 - dwa z uzwojeniami szeregowymi połączonymi szeregowo ze zworą i dwa z uzwojeniami tungowymi (cewki), połączone równolegle.
Zwora rozrusznika składa się z wałka, rdzenia z uzwojeniem i kolektora 14. Wał twornika obraca się w dwóch porowatych ceramiczno-metalowych tulejach 1 i 16, wciśniętych w pokrywy rozrusznika i nasączonych olejem. Luz osiowy wału twornika jest regulowany przez dobór podkładek 35 i powinien mieścić się w zakresie 0,07-0,7 mm. Na przednim końcu wału twornika zainstalowany jest napęd rozrusznika, składający się z wolnobiegowego sprzęgła rolkowego 32 i koła zębatego 33.
Cztery szczotkotrzymacze ze szczotkami miedziano-grafitowymi są przynitowane do pokrywy 24. Dwa uchwyty szczotek 19 są odizolowane od pokrywy za pomocą plastikowych płytek. Są to uchwyty do pędzli dodatnich. Dołączone są do nich wnioski z szeregowych cewek stojana. Pozostałe dwa uchwyty szczotek 18 są przymocowane bezpośrednio do pokrywy i dlatego są połączone z obudową. Jeden z nich jest podłączony do wyjścia cewek bocznikujących.
Przekaźnik trakcji rozrusznika jest przymocowany do pokrywy 2, składającej się ze zwory 7, uzwojenia, płytki stykowej 9 i pokrywy 11 ze śrubami stykowymi 12. Przekaźnik trakcji włącza rozrusznik i sprzęga koło zębate 33 z koroną koła zamachowego. Od 1983 r. Stosowany jest przekaźnik trakcyjny z dwoma uzwojeniami - cofającym i podtrzymującym. Gdy rozrusznik jest włączony, oba uzwojenia działają jako pierwsze. A po zamknięciu styków przekaźnika trakcyjnego uzwojenie cofające zostaje wyłączone.
Od 1986 r. rozrusznik typu (modele) 35.3708, który ma kolektor końcowy, a także trzy szeregowe uzwojenia stojana i jedno uzwojenie bocznikowe. Kolektor końcowy wykonany jest w postaci plastikowego dysku z osadzonymi w nim miedzianymi płytkami. W przeciwnym razie konstrukcja rozrusznika 35.3708 jest taka sama jak w przypadku rozrusznika ST-221.
Obwód przełączania rozrusznika pokazano na ryc. 233. To samo dotyczy samochodów VAZ-2105, -2104. Od 1986 roku w obwodzie włączony jest dodatkowy przekaźnik 4 typu 113.3747-10, który jest montowany na prawym błotniku koła w komorze silnika. Do 1986 roku napięcie z wtyku 50 stacyjki doprowadzane było bezpośrednio do wtyku 50 przekaźnika trakcji rozrusznika.
Ryż. 233. Schemat podłączenia rozrusznika:
1 - generator; 2 - bateria; 3 - rozrusznik; 4 - dodatkowy przekaźnik włączania rozrusznika; 5 - blok montażowy; 6 - wyłącznik zapłonu.