Sterowniczy
1 - ciąg boczny; 2 - dwójnóg; 3 - średni ciąg; 4 - dźwignia wahadła; 5 - regulacja sprzęgła; 6 - dolny przegub kulowy przedniego zawieszenia; 7 - prawa obrotowa pięść; 8 - górny przegub kulowy przedniego zawieszenia; 9 – prawa dźwignia obrotowej pięści; 10 – łożysko górnego wału kierownicy; 11 – ramię mocowania wału kierownicy; 12 – rura ramienia mocowania wału kierownicy; 13 – górny wałek kierownicy; 14 – wspornik ramienia wahadła; 15 - oś dźwigni wahadła; 16 - obudowa przekładni kierowniczej; 17 - uszczelnienie wału; 18 - wał ślimakowy; 19 - przegub uniwersalny; 20 – pośredni wałek kierowniczy; 21 - obudowa licowa; 22 - dźwignia włącznika wycieraczek i spryskiwaczy oraz reflektorów; 23 – dźwignia włącznika świateł przednich; 24 – dźwignia przełącznika indeksów; 25 - kierownica; 26 - blaszka mocująca front wspornika; 27 – śruba sprzęgająca mocowania przegubu Cardana; 28 - drzewce korpusu
Sekcja skrzyni korbowej mechanizmu kierowniczego
1 - płytka śruby regulacyjnej wałka dwójnogu; 2 - śruba regulacyjna wału dwójnogu; 3 - nakrętka śruby regulacyjnej; 4 - korek wlewu oleju; 5 - pokrywa skrzyni korbowej mechanizmu; 6 - robak; 7 - skrzynia korbowa mechanizmu kierowniczego; 8 - dwójnóg; 9 - nakrętka do mocowania dwójnogu do wału; 10 - podkładka sprężysta nakrętki mocującej dwójnóg; 11 - uszczelnienie wału dwójnogu; 12 - brązowa tuleja trzonka dwójnogu; 13 - wał dwójnogu; 14 - rolka wału dwójnogu; 15 - wał ślimakowy; 16 - górne łożysko kulkowe; 17 - dolne łożysko kulkowe; 18 - podkładki; 19 - dolna pokrywa łożyska ślimakowego; 20 - oś rolkowa; 21 - łożysko igiełkowe; 22 - uszczelnienie wału ślimakowego; B, C - etykiety A - zbieżność etykiet
Samochód wyposażony jest w układ kierowniczy z przekładnią ślimakową oraz bezpieczną kolumnę kierownicy. Kompozyt wału kierownicy, składa się z 13 górnych części (Widzieć Ryż. Sterowniczy) i pośrednie 20 wałów. Wał 18 ślimaka i górny wał 13 są połączone wałkiem pośrednim 20 z przegubami Cardana na końcach. Przeguby na łożyskach igiełkowych, jednoczęściowe.
Wał górny osadzony jest w rurze wspornika 11 na dwóch łożyskach igiełkowych z gumowymi tulejami. Łożyska w rurze są walcowane. Wspornik 11 mocuje się do wspornika nadwozia w czterech punktach: od dołu śrubami z płytkami mocującymi 26, od góry śrubami przyspawanymi z nakrętkami i podkładkami.
W przypadku zderzenia czołowego krawędzie płyt mocujących ulegają odkształceniu i prześlizgują się przez otwory wspornika 11. Dzięki złożeniu wału kierownicy kierownica opuszcza obszar klatki piersiowej kierowcy, co zmniejsza prawdopodobieństwo i dotkliwość obrażenia.
Wał ślimakowy dla tego typu układu kierowniczego jest długi. Na dole wału ślimakowego, a także na końcu skrzyni korbowej 7 (patrz ryc. Sekcja skrzyni korbowej mechanizmu kierowniczego) mechanizmu kierowniczego znaki są wykonane w postaci znaków B i C, jeśli się pokrywają, rolka wału dwójnogu jest zainstalowana na środku ślimaka. W takim przypadku piasta kierownicy musi być ustawiona poziomo.
Obudowa przekładni kierowniczej jest przymocowana do lewej podłużnicy 28 (Widzieć Ryż. Sterowniczy) karoserii po wewnętrznej stronie komory silnika za pomocą trzech śrub.
W skrzyni korbowej 7 (patrz ryc. Sekcja skrzyni korbowej mechanizmu kierowniczego) umieszczony jest ślimak 6, który sprzęga się z rolką podwójnie karbowaną 14 trzonu dwójnogu 13. Przełożenie pary ślimaków wynosi 16,4. Ślimak obraca się w górnych 16 i dolnych 17 łożyskach, których kulki znajdują się na bieżniach końców ślimaka. Luz osiowy w łożyskach ślimakowych jest regulowany przez dobór uszczelek 18 między skrzynią korbową a pokrywą 19. Wał dwójnogu obraca się w dwóch tulejach 12 wciśniętych w obudowę przekładni kierowniczej. Na górnym końcu wału rolka 14 obraca się na łożysku igiełkowym, a dwójnóg 8 jest umieszczony na dolnym końcu wału, który ma stożkowe wypusty, a dwójnóg 8 jest zakładany i mocowany nakrętką 9. Dwa w otworze wielowypustowym dwójnogu wykonane są podwójne wnęki, a na wale wykonane są dwa podwójne występy. Dzięki temu dwójnóg można zamontować na wale tylko w jednej pozycji.
Zazębienie rolki ze ślimakiem reguluje się śrubą 2. Luz osiowy między łbem śruby a rowkiem wału jest eliminowany przez wybranie płytek regulacyjnych 1.
Przekładnia kierownicza zawiera trzy drążki - środkowy 3 (Widzieć Ryż. Sterowniczy) i dwóch skrajnych 1, a także dwójnóg 2, ramię wahadła 4 ze wspornikiem 14 i ramionami obrotowymi 9 zwrotnic 7. Pręt środkowy jest jednoczęściowy, posiada na końcach przeguby kulowe do połączenia z ramieniem wahadła oraz ramię kierownicy. Każdy pręt boczny składa się z dwóch gwintowanych końcówek połączonych ze sobą tuleją regulacyjną 5. Tuleje są mocowane do prętów za pomocą kołnierzy mocujących. Obrót sprzęgła 5 zmienia długość nacisku bocznego podczas regulacji zbieżności przednich kół. Końce skrajnych prętów za pomocą zawiasów są przymocowane do dźwigni 9 zwrotnic, do dźwigni wahadła 4 i do ramienia sterującego 2.
Przegub kulowy drążków składa się ze stalowego sworznia 1 (patrz ryc. Przekrój przegubu kulowego), którego kulista główka jest osłonięta stożkową dzieloną wkładką z tworzywa sztucznego 4, która jest dociskana przez sprężynę 5 do korpusu 3, przez co powstaje wcisk w połączenie sworznia z wkładką i końcówką dociskową.
Wspornik 14 (Widzieć Ryż. Sterowniczy) dźwignia wahadła jest przymocowana dwoma śrubami do prawej podłużnicy nadwozia naprzeciw obudowy przekładni kierowniczej. W nawiasie 2 (patrz ryc. Przekrój wspornika wahadła) zamontowane są dwie tuleje plastikowe 8, w których obraca się oś 9. Uszczelnienie mechaniczne tulei zapewniają uszczelki 7 oraz podkładki 6 i 10.