Urządzenie przedniego amortyzatora

Budynek 30 (Ryż. 70) rozpórka teleskopowa wykonana jest z rury, do której są przyspawane od zewnątrz: na dole wspornik do połączenia ze zwrotnicą, w środkowej części miseczka podporowa 27 sprężyny i połączona dźwignia obrotowa 28 do drążka kierowniczego. W dolnej części korpusu przyspawane jest dno, aw górnej części nacięty jest gwint pod nakrętkę 24.




W korpusie zębatki zamontowany jest cylinder 31, w którego dolnej części wciśnięty jest zawór sprężający 1. Jego korpus jest dociskany do spodu korpusu zębatki. Zawór kompresyjny składa się z korpusu 1, dysków 2 i 3, dysku 4, sprężyny 5 i zacisku 6. Korpus zaworu kompresyjnego jest metalowo-ceramiczny. W jego górnej części obrobione jest gniazdo ze skosem, osłonięte dyskami, które poprzez płytkę 4 dociskane są do gniazda przez sprężynę 5. Górny koniec sprężyny opiera się o uchwyt 6, który jest osadzony na cylindrycznym pasek korpusu zaworu kompresji. Aby zapewnić przepływ płynu z obudowy zębatki do cylindra i odwrotnie, w dolnej części obudowy wykonano cylindryczny rowek i cztery pionowe kanały. Takie same rowki znajdują się w górnej części obudowy zaworu kompresji.

Dyski 2 zaworu kompresji są płaskie, wykonane z taśmy stalowej o grubości 0,15 mm, posiadają w środku otwór do przepuszczania płynu. W centralnym otworze tarczy 3 wykonane są trzy wycięcia służące do dławienia cieczy przy małej prędkości tłoczyska. Płyta 4 ma cylindryczny występ w dolnej środkowej części, który zachodzi na centralny otwór tarcz 2 i 3, ale nie zamyka wycięcia dławiącego. Po zmontowaniu między płytą 4 a tarczą 3 powstaje szczelina umożliwiająca przepływ cieczy. W tym samym celu wykonuje się osiem otworów wzdłuż obwodu płyty. Klip posiada kielich oraz cylindryczny pas bezpieczeństwa, na którym mocowana jest butla, co zapewnia niezbędną szczelność pomiędzy zaworem kompresyjnym a butlą 31. Na wytłoczonej powierzchni klipsa znajduje się sześć bocznych i jeden centralny otwór na przepływ płynu.


Cylinder zawiera pręt 26 z tłokiem 12 połączonym z zaworami. Ceramiczno-metalowy tłok posiada dwanaście pionowych kanałów ułożonych wzdłuż okręgów o dwóch średnicach. Cztery kanały położone wzdłuż większego promienia są zamykane przez płytkę 13 zaworu obejściowego, dociskaną do kanałów przez płaską sprężynę 14. Pozostałe kanały są blokowane od dołu przez pakiet dwóch (wstępna wersja trójki) dyski zaworu zwrotnego. Górna tarcza 11 jest przepustnicą, posiada trzy wycięcia wzdłuż zewnętrznej krawędzi. Następne 10 dysków jest płaskich. Opakowanie jest dociskane do tłoka sprężyną 8 przez płytę nośną 9. Zespół tłoka z zaworami jest przymocowany do trzpienia za pomocą nakrętki 7, która jest dokręcana momentem obrotowym 1,2... 1,6 kgf·m i mocowana przez wybijanie łodyga w dwóch miejscach. Pomiędzy tarczami a nakrętką zamontowana jest podkładka chroniąca tarcze zaworu zwrotnego przed uszkodzeniem i stabilizująca pracę zaworu.

Tłok jest uszczelniony w cylindrze za pomocą pierścienia wykonanego z wypełnionego fluoroplastu, dzięki czemu gwałtownie wzrasta odporność na zużycie pary: cylinder-tłok. Tuleja ograniczająca 29 jest dociskana do pręta, a następnie przyspawana, która opierając się o tłok 15 hydraulicznego zderzaka odrzutu ogranicza skok odrzutu.

Hydrauliczny zderzak odrzutowy składa się z tłoka 15 i sprężyny 16, pod działaniem której tłok opada, aż zatrzyma się na występie cylindra. Pomiędzy trzonem a tłokiem powstaje szczelina, przez którą komunikują się wnęki powyżej i poniżej tłoka. Pomiędzy górną częścią tłoka a cylindrem znajduje się skalibrowana szczelina do dławienia płynu, gdy szczelina między trzpieniem a tłokiem jest zamknięta. Istnieje znaczna szczelina między resztą tłoka a cylindrem, spowodowana rozszerzaniem się części cylindrycznej.

Prowadnica pręta to dzielona tuleja 17 z wkładką fluoroplastyczną, która jest wciskana w klatkę prowadzącą 18. W kanale klatki zainstalowana jest rura spustowa 32, łącząca górną wnękę klatki z pierścieniowym rowkiem korpusu zębatki teleskopowej. Ta rurka odprowadza płyn, który przeszedł przez szczelinę między trzonem a tuleją, dzięki czemu nie dochodzi do pienienia się płynu w wyniku kontaktu z powietrzem. Zespół klatki z tuleją prowadzącą jest dociskany do cylindra za pomocą cylindrycznego pasa.

Od góry w korpusie stojaka teleskopowego zamontowano samozaciskowy dławik 20 typu ramowego z zaciskiem 21, uszczelką 22 i pierścieniem ochronnym 23 trzpienia. Wszystkie części w korpusie zębatki dociskane są do spodu korpusu nakrętką 24. Wspornik 25 dociskany jest do korpusu zębatki, o który podczas ściskania opiera się bufor 3 (patrz ryc. 69) ogranicznik skoku kompresji zawieszenia.